Bij het eerste model is er een dubbele rekker die rond de vinger wordt geschoven. De onderkant bestaat uit dubbelgevouwen rekker. De rekkers ronde de duim voelen goed aan, al gaf mijn vader wel aan dat de spanningen van de klemming wel minder goed was, omdat dit zorgt voor extra druk. Aan de onderkant van de duim voelde het plaatje wat te hard aan, maar dit viel nog mee vanwege de rekker die erboven ligt en nog wat indrukbaar is. Bij de definitieve (CAD-)versie zal er hier een materiaal moeten liggen die niet te zacht is zodat deze de pil kan doorduwen, maar toch vervormbaar moet zijn en de vorm van de duim aannemen.
Bij het tweede model is de aansluiting voor rond de duim gewijzigd. Nu kan de tool worden vastgedaan rond de duim d.m.v. plakstrips. Dit heeft als voordeel dat deze kan worden aangepast volgens de grootte van de duim. 2 Opmerkingen van mijn vader hierbij zijn dat de strips breder moeten zijn om een groter oppervlak rond de duim te bedekken, en dat hier het plaatje onderaan de duim te hard is.
Bij het derde model bestaat de aansluiting voor rond de duim uit 2 verschillende rekkertjes, is de onderste laag met de zachte materie om rond de pil te gaan groter en zit de duim rechtstreeks op het harde duwvlak. De 2 verschillende rekkers bleken goed te zitten, maar waren minder handig om aan te doen. Het plaatje is te hard om de duim op te leggen en is niet vervormbaar, en de vergroting van het onderste zachte deel zorgde er enkel voor dat de kracht vanuit de duim minder gemakkelijk tot bij de pil kwam, waardoor er dus nog harder moest worden geduwd.
Met de nieuwe inzichten hierdoor verkregen, werd dus een definitief model in CAD getekend, die aan alle eisen moest voldoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten